Η Λημνιά που χορεύει (με) τα «Κύματα».

Όλοι ξέρουμε τον Γιώργο Κότσαλη, τον γνωστό γιατρό με την μεγάλη δράση, τόσο στο τομέα του όσο και στα κοινά… Αυτή όμως που σίγουρα οι περισσότεροι δεν γνωρίζετε είναι η κόρη του η Χαρά.

 Το γνωρίζατε ότι αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου, το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Επαγγελματικού Τμήματος Drums του Μοdern Music School.

Και ότι ως performer έχει συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς σπουδαίους καλλιτέχνες δίνοντας παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Jamila Jerbakova στην Πράγα για την ερμηνεία της στο σόλο Legacy (Ίριδας Καραγιάν).

Έχει επιμεληθεί την κίνηση θεατρικών παραστάσεων.  Έχει εργασθεί ως βοηθός χορογράφου στην οπερέτα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και στην ομάδα χορού Αερίτες
Διδάσκει χορό και αυτοσχεδιασμό σε σχολές χορού, στούντιο, θεατρικές ομάδες και ειδικά ιδρύματα (γυναικείες φυλακές, σχολείο μεταναστών, κ.α) , ενώ με την ομάδα Αερίτες χορογραφεί και διδάσκει τμήμα χορού με ανθρώπους ηλικίας 65 ετών και άνω( Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών).

Και αυτό τον καιρό χορευει με «Τα κύματα»…..

«Τα Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ είναι ένα από τα κορυφαία μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα, το πιο πειραματικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, που καταπιάνεται με την έννοια της ταυτότητας, του εγώ και των άλλων, την σχέση του ατόμου με την κοινότητα και την ομάδα. Αυτές οι θεματικές έδωσαν την αφορμή στον Χρήστο Παπαδόπουλο, να το προσεγγίσει χορογραφικά, να βουτήξει στα βαθιά του νοήματα και να καταπιαστεί με την σκηνική και κινητική τους απόδοση, στη νέα του δουλειά που παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα.

Στο μικροσκόπιο του χορογράφου μπήκε λοιπόν η έννοια του χρόνου, του ρυθμού, της επανάληψης, αλλά και ο διαφορετικός τρόπος πρόσληψης της πραγματικότητας από τους έξι χαρακτήρες του έργου, από τους έξι χορευτές της παράστασης. Πώς ο χρόνος αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων, πώς περνάει και σαρώνει τα πάντα. Αυτό βρίσκονται στο επίκεντρο του «Elvedon».

Ζητήσαμε από την Χαρά Κότσαλη, χορεύτρια της παράστασης και βοηθό του χορογράφου να μας ξεναγήσει σ’ αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα πολιτεία που ζωντανεύει κάθε Δευτέρα, στον μυθικό τόπο του Elvedon.

-Ποια είναι τα στοιχεία που κρατήσατε από το μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ;

Στα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ, εντοπίζει κανείς μια πολύ ιδιαίτερη χρήση του χρόνου και της ροής της αφήγησης. Ο χρόνος καταλήγει να γίνεται ένας ακόμα χαρακτήρας που καθορίζει, σφραγίζει τις ζωές των ηρώων. Είναι αναπόδραστος. Κινεί τους ήρωες, τους δονεί σε έναν κοινό παλμό και μοιραία τους θέτει υπό μια κοινή κίνηση. Αυτό είναι και το βασικό στοιχείο που κρατήθηκε στην παράσταση, και όχι οι ιστορίες των προσώπων του έργου και οι χαρακτήρες τους. Παρόλα αυτά, οι χορευτές επί σκηνής είμαστε 6, τρεις γυναίκες και τρεις άνδρες όπως και οι ήρωες του βιβλίου.

-Σε ποιο θέμα επικεντρώνεται η παράσταση; Έχει σχέση με την κεντρική ιδέα του βιβλίου;

Η παράσταση επικεντρώνεται σε αυτή τη σαρωτική επίδραση που έχει ο χρόνος στην ύπαρξη. Ο παλμός, το «μοτέρ» της ζωής. Αυτή η ζωοποιός δύναμη που μας κινεί ασταμάτητα και δε μας αφήνει παρά μόνο στο τέλος. Όταν ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας, όταν πεθάνουμε, ή όπως αλλιώς το ερμηνεύει ο καθένας. Κατά τη γνώμη μας αυτό το θέμα εντοπίζεται στα κεντρικά ζητήματα του βιβλίου, αν δει κανείς λίγο πέρα από το αμιγώς αφηγηματικό πλαίσιο, την πλοκή δηλαδή.

-Τι είναι το «Elvedon»;

Το Εlvedon στο βιβλίο της Γουλφ είναι η πολιτεία στην οποία φτάνουν οι χαρακτήρες του έργου αφού έχουν διασχίσει ένα δάσος. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτός ο τόπος είναι ένας πραγματικός χώρος ή μια φαντασιακή άχρονη περιοχή που ντύνεται τις μνήμες, τα συναισθήματα και την ιστορία των ηρώων.

-Κινητικά τι είναι αυτό που θα δούμε στο θέατρο Πόρτα; Ποια είναι τα χορευτικά μοτίβα πάνω στα οποία δουλέψατε;

Κινητικά όλη η έρευνα που κάναμε ήταν πάνω σε αυτή την ιδέα του χρόνου και του παλμού. Μιας κοινής εξωτερικής δύναμης που σμιλεύει την κίνηση αργά και σταθερά, ασταμάτητα, σε ένα συνεχές παρόν. Πρακτικά, δουλέψαμε πολύ με το στοιχείο της επανάληψης, της σταδιακής και οργανικής εξέλιξης της κίνησης. Προσπαθήσαμε να είμαστε ουσιαστικοί και ακριβείς μέσα από τη λιτότητα του κινητικού υλικού. Διώξαμε κάθε περιττή κινητική πληροφορία που προέκυπτε από κεκτημένη σωματικότητα και «ακούσαμε» τον παλμό και πού ακριβώς μας οδηγεί αυτός. Και όλα αυτά με στόχο όχι να βαρύνει και να γίνει εσωστρεφής η σκηνική εμπειρία, αλλά αντιθέτως να δημιουργηθεί ένα πολύ ανοιχτό πεδίο που επιτρέπει στο κοινό να σκεφτεί και να παρατηρήσει όσο περισσότερα στοιχεία μπορεί.

-Τι συνδέει τις ατομικές ιστορίες αυτών των έξι ατόμων που συμμετέχουν στο έργο;

Τα 6 σώματα που συνυπάρχουν επί σκηνής, ορίζονται ακριβώς από την ατομικότητά τους και όχι από τις ιστορίες τους, καθώς η χορογραφική προσέγγιση δεν έχει τέτοιου είδους αφηγηματική ταυτότητα. Τα σώματα αυτά δείχνουν να μη συναντιούνται, αλλά τελικά αυτό που τα συνδέει αναπόφευκτα είναι το ότι υπόκεινται στο νόμο της ροής, στον κοινό παλμό. Τους εμπεριέχει, τους διαπερνά και τελικά τους ενώνει σε ένα άρρηκτο σύνολο.

-Ήταν μια εύκολη παράσταση, κρίνοντας από το γεγονός ότι ο χορογράφος της παράστασης Χρήστος Παπαδόπουλος, ήταν στο Μπακού, στη φάση της προετοιμασίας του έργου; Πώς δουλέψατε;

Η πραγματικότητα του χορού στην Ελλάδα είναι τέτοια που δημιουργεί φοβερές …«καινοτομίες» στην μεθοδολογία της δουλειάς. Η χορογραφική σύνθεση είχε ολοκληρωθεί όσο ήταν ο Χρήστος εδώ, επομένως το βασικό κομμάτι του έργου είχε ετοιμαστεί εγκαίρως. Παρόλα αυτά, για να είμαι ειλικρινής, μας έλειψε ιδιαίτερα στην τελική ευθεία πριν την πρεμιέρα… Είχαμε βεβαίως την πολυτιμότατη παρουσία της Κατερίνας Σπυροπούλου, της βοηθού του Χρήστου σε αυτό το έργο, και την συνεχή επικοινωνία του ίδιου του Χρήστου με ό,τι τρόπους προσφέρει η τεχνολογία. Σίγουρα, δεν επρόκειτο για μια εύκολη συνθήκη ούτε χωρίς ρίσκο. Από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι αυτό μας έκανε όλους τους επί σκηνής να υποστηρίξουμε το έργο ακόμα περισσότερο και να γίνουμε πιο υπεύθυνοι, καθώς έπρεπε να δουλεύουμε (όσον αφορά στα πρακτικά ζητήματα) σε ένα πιο αυτοοργανωμένο πλαίσιο. Σε κάθε περίπτωση, η έντονη ανάγκη να δημιουργήσεις κάτι, καμιά φορά ξεπερνά και τις ίδιες τις συνθήκες που μπορεί να μην είναι πάντα ιδανικές.

ΠΗΓΗ: euronews.com

Πληροφορίες : dancce.gr.

Προσαρμογή: LimnosReport