H Μέλια γράφει για τον Γιώργο Αρβανίτη …. “Τα δικά μας παιδιά”!!

 Το  έχω  τονίσει   επανειλημμένα   ότι  χαίρομαι  πολύ,  ό  

ταν   μαθαίνω  πως  τα  παιδιά  μου,  οι  μαθητές  μου,  διακρί  

νονται  και  ευδοκιμούν. Νιώθω  πως  κι  εγώ,  όπως  και  όλοι  

οι  συνάδελφοι,  έβαλα  ένα  λιθαράκι,   ώστε  να  αποκτήσουν   

συγκροτημένη    προσωπικότητα   και   να   συμβάλουν   με  τη   

σειρά  τους  στην  πρόοδο  της   κοινωνίας.   Θέλω   να  δικαιώ

νουν  τις  προσδοκίες  μου.

          Ό  κύριος  Αρβανίτης,  λιμενάρχης  Μύρινας,  συνταξιοδο

τήθηκε  μετά  την  ολοκλήρωση  της  τριακονταπενταετούς  θη  

τείας  του  ως  αξιωματικού  του  λιμενικού  σώματος.  Ήταν  κι  

εκείνος  δικό  μου  παιδί.  Καλός   χαρακτήρας,   σεμνός  και  φι  

λότιμος.  Αγαστή  χαρακτηρίστηκε  και   η  συνεργασία  του   με  

τους  υφισταμένους  του  και  με  το  κοινό.  

         Γιώργο,  καλό  μου  παλικάρι,  σε  συγχαίρω  για  την  όλη  

πορεία  σου   στη  σταδιοδρομία   και  στη  στάση  ζωής.   Εύχο   

μαι:  “ Καλή   ξεκούραση.  Να  περνάς  όμορφα  με   την  οικογέ  

οικογένειά   σου  και  όλους   τους  οικείους  σου! ”

          Στον  διάδοχό   του   κυρίου   Αρβανίτη,   τον  κύριο   Καλ  

τσούνη  –  δικό  μου  παιδί  επίσης,  με  ήθος  και  ευπρέπεια –  

εύχομαι  καλή   δύναμη  στα  νέα  του  καθήκοντα.  Ελπίζω  ότι    

θα  συνεχίσει,   με  την  ίδια  ζέση  και  συνέπεια,  όπως  και  ο  

προκάτοχός  του,   το  έργο  της   προστασίας   της  θάλασσάς  

μας  και,   όταν  θα  αποχωρήσει,   μετά  από   πολλά   χρόνια,

να  τον  συνοδεύουν  οι  έπαινοι  όλων  μας!  

                                             Με  την  αγάπη  μου  

                                                       Μέλια