Μέλια: Αθλητισμός (μύθοι  και  πραγματικότητα)

   Γράφει η Μέλια από την Λήμνο

                         Αθλητισμός (μύθοι  και  πραγματικότητα)

     [ Τουτέστιν,  όπως  αντιλαμβάνεται  ο  καθείς  το  θέμα].

         Εσύ  μου  το  ζήτησες,  Βασιλάκη,   να  γράψω   κάτι   για τα  αθλητικά  δρώμενα  και  εγώ  ανταποκρίνομαι.

         Λοιπόν,  τι  είναι  η  ζήλεια;  Ένα  συναίσθημα  πολύ  νοσηρό!  Το  νιώθουν,  κυρίως,  όσοι  στερούνται  ό,τι  κατέχουν  άλλοι.  Κάποιοι  καταξιώθηκαν  με  αγώνα,  με  ιδρώτα.  Άλλοι  μεταχειρίστηκαν  πλάγια  μέσα   για   να   διακριθούν.   Επειδή,  όμως,  ουδέν  κρυπτόν  υπό  τον  ήλιον,  κάποτε  ξεσκεπάστηκαν και  πήραν  αυτό  που  τους  άξιζε!

        Πολλοί  ζηλεύουν   τη   δόξα   των   σπουδαίων.  Όποιος  ζηλεύει  προσπαθεί   να  μειώσει   εκείνον   που   ζηλεύει   νομίζοντας  ότι  υψώνεται  ο  ίδιος.  Αλλά  αυτό   δεν ισχύει.   Ο  σπουδαίος  παραμένει  μεγάλος.   Ο   υποδεέστερος   παραμένει   μικρός!  

         Χρόνια  τώρα,  ήμουν  νια  και  γέρασα – στην  κυριολεξία – ο  Ολυμπιακός  κυριαρχεί στο  αθλητικό   στερέωμα,  όχι  μόνον  στο   ποδόσφαιρο.  Αυτήν  την   κυριαρχία  ζηλεύουν όλοι. 

Είναι  γνωστόν  τοις   πάσι    ότι  δύο   στρατόπεδα   υφίστανται  στην   Ελλάδα: Οι Ολυμπιακοί  και  οι  Αντι ολυμπιακοί! Οι  Αντι  ολυμπιακοί  ισχυρίζονται  ότι  ο  Ολυμπιακός έχει   την  εύνοια της  διαιτησίας,  ότι  κλέβει  τα   πρωταθλήματα·   ότι   τους   τα κλέβει!  Δηλαδή,   τα  έχουν  στο  τσεπάκι   τους   και   τους   τα παίρνει;  Τι  είναι  τα  πρωταθλήματα,  σοκολάτες;

        Βρε,  άντε απ’ τον  απάνω  δρόμο,  που  δεν  έχει  Τροχονόμο!

        Από  καταβολής  ελληνικού  ποδοσφαίρου   ο  Ολυμπιακός είχε  πάντα  τον πρωταγωνιστικό   ρόλο   και   νικούσε,   επειδή είχε  και  τους  πιο  ποιοτικούς  παίχτες.  Δε θέλω  να   τους  κατονομάσω,  διότι  είναι  μεγάλος  ο  κατάλογος!  Μέσα  τους  όλοι  το γνωρίζουν  αυτό. Οι  αντίπαλοι,  λοιπόν,   όταν  ευνοούνται,  όχι  οπωσδήποτε  εσκεμμένα, είναι  ΜΕΓΑΛΟΙ!  Όταν  χάνουν,  τους  αδικούν,  για  να  προωθείται  ο Ολυμπιακός! Άρες μάρες  κουκουνάρες.  Όταν  αδικείται  ο   Ολυμπιακός,   δεν  είδαν,  δεν  ξέρουν,  δεν απαντούν!  Ε,  και  η  θειά,  η  Αμυρσούδα,  όταν  τη  ρωτούν  ποιος  φταίει   για   τα   κακώς  κείμενα,  δεν  ξέρει  και  δεν  απαντά,  δικαιολογημένα.

        Γιατί  είμαι  τόσο θυμωμένη;  Μα,  γιατί  αυτό  συμβαίνει και  σήμερα.  Ακόμα  και  σύζυγοι   προπονητών,  που δεν   ξέρουν  τι  σημαίνει  football,  εκφέρουν   γνώμη   εναντίον   του Πρωταθλητή!   Ονόματα   δε   λέμε,   ξέρετε   εσείς.   Από  τότε που  εφευρέθηκαν  τα φέις  μπούκια   και   τα   ινσταγκράμια, γράφει  ακόμα  και  η  κουτσή  Μαρία ( πλην  εμού ) και  η    αμπελοφιλοσοφία  πάει  σύννεφο!  Και,   δυστυχώς,    κακοποιείται  η  ελληνική  λώσσα,  την  οποία  έχουν   υμνήσει   οι  μεγαλύτεροι  γλωσσολόγοι  του  κόσμου  και  οι  μεγαλύτερες   προσωπικότητες,  όπως  οι  Σωσύρ,  Γκαίτε  και  Κικέρωνας!

         Και,  βέβαια,  τα  νεότερα  από  το  ίδιο μέτωπο:  H  ομαδάρα  στις  δόξες  προχωρεί, όπως  και  επί  Μπούκοβι. Τότε,  που  ήταν  ισάξια  με  την  Ίντερ  του  Χερέρα.  [  Ο  ΠΑΟΚ, σνιόρ  Βιειρίνια,  δεν  ήταν  ποτέ  ισάξιος   με   τον   Ολυμπιακό!]   Επειδή  δε  χάσατε  στην Τούμπα,  είσαστε  ισάξιοι.   Τώρα   που   χάσατε,  “ ουκ  οίδα,  ουκ  απαντώ  ” .  Και,   επειδή  δεν   υπάρχει  ίχνος   αδικίας  εκ  μέρους   της   διαιτησίας,   άρχισαν   άλλα  δάκρυα!  “ Μας έβριζαν,  κύριε  πρόεδρε!  Σήκωσαν  πανώ   με  ειρωνικά  σχόλια!  Έβριζαν  και  τον προπονητή  μας!”  Εδώ,  αγαπητά  μου  παιδιά,  θυμηθείτε  ποίοι  ήρξαντο  χειρών   αδίκων.

Δε  συμφωνώ  με  τα πανώ   και   με   τις   ύβρεις.   Αλλά,   υπάρχουν  κάποιοι  που,  αν  τους πατήσεις   τον   κάλο,   απαντούν!

Εδώ  εργοδότης  αδίκησε   εργαζόμενο   και,   όταν   τον   κατήγγειλε  το  θύμα,  ο  θύτης έκανε  μήνυση   εναντίον   του   θύματος!  [ Θράσος ].  Καταλάβατε  τι  θέλω  να  πω.  Το πανώ  στην Τούμπα  ήταν  καταξιωμένο,  το  πανώ  στο   “Καραισκάκης”  ήταν  καταδικαστέο!  Αλήθεια;;;  

         Ο  Τζέρυ  Σμιθ  κάνει  θαύματα  και  σώζει  τη Λάρισα  από ήττες!  Σχίζει  τουτέστιν!  Πριν  από  λίγο   καιρό   ήρθε  η  σύζυγός  του,  Μερτσέντες,  να  μας  δει  και  δήλωσε: “ Εμάς  μας  αρέσει  η  Λήμνος  και  θέλαμε  να   είμαστε   εδώ!”  Tης  απάντησα  πως   το  αυτό   επιθυμούσαμε   και   εμείς,   αλλά   εκείνοι, που  είχαν  τη δυνατότητα   να   συνδράμουν   οικονομικά  στην προσπάθεια  να  παραμείνει  η  ομάδα  στην  εθνική  κατηγορία  δεν  το έπραξαν!”

         Και  ενώ  έχω  κατά  νου  να  ασχοληθώ  με   κάποιο  θέμα, κάτι  άλλο  προκύπτει  και   μου   αλλάζει   τα   σχέδια.    Αναφέρομαι   στο  θέμα  της  κακοποίησης  παιδιών  και  γυναικών  από   κάποιους  που  νομίζουν  ότι  είναι  και  δικαίωμά  τους  να  επιβάλλουν   τη   θέλησή   τους,   απέναντι   σε  ανίσχυρους,  με  βία!   Αυτό  συνέβαινε  από  παλιά.  Δεν είναι  η  πρώτη  φορά,   που  πληροφορούμαστε  για  τέτοια   περιστατικά.   Σε  καθολικά σχολεία  ιερείς  ασελγούσαν  σε  βάρος  μικρών  τροφίμων.   Και  σε   σωφρονιστικά   ιδρύματα   ανηλίκων   συνέβησαν   παρόμοιες  επαίσχυντες   πράξεις.  Τις   περισσότερες  φορές   και  κανείς  δεν   τολμά   να   αποκαλύψει   τα   κακουργήματα   από  φόβο,  ντροπή ή  αδυναμία.  Εκείνοι  που  εγκληματούν,  δηλώνουν  αθώοι  και  αδίκως συκοφαντημένοι!!! Όταν  κατηγορηθούν,  όντας  στρεψόδικοι,  από  θύτες  μετατρέπονται   σε  θύματα!   Παραπονούνται,    οι   “ δυστυχείς ”,   διότι   ντροπιάζονται   οι   οικογένειές  τους.  Τότε  που  ασχημονούσαν  δε  σκέπτονταν   τις   οικογένειές  τους;   [ Του  μυαλού  τους  ροκανίδια  και  αξιοπρέπεια  μηδέν ]

          Παιδιά,  αγόρια  και  κορίτσια,  να  καταγγείλετε  τον  ατάσθαλο  αμέσως! Διαφορετικά,   οι  “ αξιότιμοι  αυτοί  κύριοι ” ,  μπορεί   να   γλιτώσουν   λόγω  παραγραφής.  [ Και   θα   σφυρίζουν   κλέφτικα ]!  Τιμωρία   σε   όλους  τους  κακοποιούς! Τιμωρία,  για  να μην  τολμήσει  να   το   ξανακάνει   ο   ίδιος,   αλλά να  μην  τολμήσει  και  κανένα  άλλο “τέρας ” να  λειτουργήσει τοιουτοτρόπως.  Για  να   μη   φοβόμαστε   τον   αθλητισμό.  Για να  μπορούμε  να  εμπιστευόμαστε  τους   εκπαιδευτικούς   και τους  προπονητές.  

         Ο  Τσεζάρε  Μπεκκαρία,  Ιταλός   διαφωτιστής,   υποστήριζε: “ Ο  σκοπός  της  ποινής είναι  ο   σωφρονισμός   του  εγκληματία  και  ο  παραδειγματισμός   των   άλλων.   Το αδίκημα  αποτρέπεται,  όταν   υπάρχει   βεβαιότητα   μιας  ποινής  και  όχι όταν  επισείεται η  αυστηρότητα   αβέβαιης   τιμωρίας   και,   η  δικαιοσύνη  πρέπει  να  ενεργεί  άμεσα,  σύντομα,   γιατί,   όσο πιο  γρήγορα  επιβληθεί  η   ποινή   τόσο   πιο   στενός   είναι   ο    συνειρμός   αδικήματος  –  ποινής  στη  σκέψη  όλων,  ώστε  να  αποφεύγονται  οι  αξιόποινες  πράξεις  ”

         Πολύ  στενοχωρήθηκα,  διότι  η  εθνική  πόλο   των   γυναικών  αποκλείστηκε  από   την  Ολλανδία  και   δε   θα   συμμετάσχει  στους  Ολυμπιακούς  αγώνες.  Κρίμα,  διότι  το συγκρότημα  αυτό  έχει  πολλές  περγαμηνές·  έχει  πολλά   τρόπαια  στο ενεργητικό  της!

         Και,  επί  τέλους,   μάθετε   τη  σωστή   χρήση  των  όρων: αμέσως ( δείχνει  χρόνο ), άμεσα ( δείχνει  τρόπο ).  Η   καταγγελία  να  γίνει  αμέσως  και  η  δικαιοσύνη  να  ενεργεί  άμεσα δηλαδή,  χωρίς  να  μεσολαβήσει  κανένας  και  τίποτα.      

                                                         Με  την  αγάπη  μου

                                                                Μέλια