Λήμνος: Αντί καταγγελίας…

Της Σταυρούλας Καμνή

Αγορά Μύρινας. 3/9/2020. Ώρα 13:30. Μεσημέρι. Περίπου στο ύψος που βρίσκεται το εκκλησάκι.  Κόσμος αρκετός κινείται προς διάφορες κατευθύνσεις για ψώνια, για βόλτα, για δουλειές. Είναι ακόμα καλοκαίρι και υπάρχει κάποιος τουρισμός. Είναι ας πούμε ώρα και σημείο αιχμής στο νησί.

Έχει πάει κιόλας 13:41 όταν μηχανάκι -μετά του οδηγού φυσικά, τα άψυχα αντικείμενα χωρίς την παρέμβαση του ανθρώπου δεν ενοχλούν- αποφασίζει να διασχίσει την αγορά, αδιαφορώντας για τους πεζούς που νόμιμα περπατούσαν στον μοναδικό ίσως πεζόδρομο της Μύρινας.

 Όταν πεζή έκανε το λάθος να πει, χωρίς να του απευθύνει προσωπικά το λόγο, ότι “Απαγορεύονται τα μηχανάκια στην αγορά“, ο οδηγός του εν λόγω παρανόμως διερχομένου δικύκλου, κοντοστάθηκε, έστριψε το κεφάλι και είπε απευθυνόμενος στην πεζή: “Κι έλεγα δεν θα το πουν“. Τότε η πεζή, είπε:  “Δεν έπρεπε;” κι εκείνος ανταπάντησε: “Ήσουνα η μόνη που θα μπορούσε να το πει”. Να διευκρινιστεί ότι οι συνδιαλεγόμενοι ήταν άγνωστοι μεταξύ τους.

Η ώρα είναι πλέον 13:43. Οι πεζοί συνεχίζουν να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις, όταν το ίδιο μηχανάκι -μετά του οδηγού φυσικά- αποφασίζει να διασχίσει ανενόχλητο την αγορά κι από την αντίθετη κατεύθυνση, ενοχλώντας όσους προηγουμένως δεν ενόχλησε. Να σημειωθεί, επιπλέον, ότι ο οδηγός δεν φορούσε το προβλεπόμενο από τον νόμο, κράνος.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις έχει απόλυτη σχέση με την πραγματικότητα.

Υ.γ. 1. Αν ήταν πεζός, κι όχι πεζή, αυτός που έκανε την παρατήρηση, θα είχε άραγε την ίδια αντιμετώπιση από τον παρανόμως διερχόμενο οδηγό;

Υ.γ. 2. Αν ο εκάστοτε πολίτης με παραβατική συμπεριφορά, αφεθεί στην ελευθερία κινήσεων που επιτάσσει η έλλειψη παιδείας ή η αδιαφορία για τους συμπολίτες, τότε ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Υ.γ. 3. Οι αρμόδιοι οφείλουν να εξαλλείψουν το άτυπο μοτίβο “ο δρόμος μου ανήκει” και κάθε άλλον άτυπο κανόνα που αντιβαίνει στην εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου.