Ανοιχτή Επιστολή στη Μαρία Λαμπαδαρίδου για την Καμπάνα Ναυαύρχου Κουντουριώτη

Στη Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου

Ανοιχτή επιστολή από τον Σπύρο Ζούρο

Αγαπητή Μαρία,

Οπως θα θυμάσαι, αρχές του 2010 είχες γράψει στην εφημερίδα του Ηλία Κότσαλη ένα όμορφο και πολύ ενδιαφέρον, όπως πάντα, άρθρο σου σχετικά με την καμπάνα του Ναυάρχου Κουντουριώτη, την οποία δώρησε ο Ναύαρχος στους Τενέδιους την 13 Οκτωβρίου 1912, τη μέρα δηλαδή που αποβιβάσθηκε και απελευθέρωσε το νησί τους,  ότι την καμπάνα αυτή, με την συνθήκη της Λωζάνης περί ανταλλαγής των πληθυσμών του 1923, οι Τενέδιοι που ξεσπιτώθηκαν και έφτασαν στην Λήμνο, την έφεραν μαζί τους, ότι τοποθετήθηκε στο καμπαναριό της Αγίας Τριάδας, ότι όταν ηχούσε στις γιορτινές μέρες «καλούσε τους πιστούς στην εκκλησιά», ότι περιμένατε με λαχτάρα να χτυπήσει στις 5 η ώρα το πρωί για τη Λειτουργία των Χριστουγέννων και ότι όλοι απολάμβαναν τον ήρεμο και γλυκό ήχο της που οφειλόταν στο ότι είχε φτιαχτεί από μείγμα ορείχαλκου με ψήγματα χρυσού μέσα και ότι αυτό ήταν η αιτία που παρήγαγε αυτόν τον μοναδικό, υπέροχο, γλυκό και τρυφερό ήχος της. 

Εγραφες ακόμα ότι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε πάνω στον λόφο που δεσπόζει της Μύρινας [ο λόφος αυτός είναι γνωστός με το όνομα «καμπάνα», υπάρχει μάλιστα η τσιμεντένια βάση της] και ηχούσε συναγερμό όταν γίνονταν βομβαρδισμοί και ότι με την απελευθέρωση η καμπάνα μεταφέρθηκε πάλι στην Αγία τριάδα, αλλά αυτή τη φορά δεν τοποθετήθηκε στο καμπαναριό, αλλά αφέθηκε κάπου εκεί στο χώμα, με άλλα λόγια παρατημένη κάπου εκεί στον αύλιο χώρο.

Εγραφες ότι κάποια στιγμή αναζήτησες την καμπάνα, αλλά η καμπάνα δεν βρισκόταν εκεί και κανείς δεν ήξερε κάτι σχετικό, πού πήγε τέλος πάντων. Τότε ήταν που έγραψες το άρθρο σου, ήταν το 2010. Διαβάζοντας το, η Κατερίνα Σιαπέρα, παλιό στέλεχος του Δημοτολογίου του Δήμου Μύρινας δημοσίευσε ένα άρθρο, γράφοντας ότι το 1977 οι Τενέδιοι, που είχαν δημιουργήσει ένα καινούργιο χωριό με το όνομα ΝΕΑ ΤΕΝΕΔΟΣ [βρίσκεται πολύ κοντά στη Νέα Τρίγλια της Χαλκιδικής], ζήτησαν από την Μητρόπολη την καμπάνα τους για να την τοποθετήσουν στην Εκκλησία του χωριού, την Θεοτόκο. Υστερα από διαβουλεύσεις, και αφού το αίτημα των Τενεδίων κρίθηκε από όλους ορθό, υπογράφηκε ένα Πρωτόκολλο παραδόσεως – παραλαβής από τις Εκκλησιαστικές Επιτροπές της Αγίας Τριάδος [Μύρινας] και της Θεοτόκου [Νέας Τενέδου] και η καμπάνα αναχώρησε από την Λήμνο.

Τόν Μάρτιο του 2010 μου τηλεφώνησες στην Θεσσαλονίκη, ήμουν τότε πρόεδρος του Πολιτιστικού Ομίλου Λημνίων της Θεσσαλονίκης και είπες: πρέπει να επιβεβαιώσουμε τις πληροφορίες για την καμπάνα και να την φωτογραφήσουμε. Πραγματικά ανεβήκαμε στο καμπαναριό της Θεοτόκου και την φωτογραφήσαμε: «ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912».

Αγαπητή Μαρία,

Τώρα, ίσως να ρωτήσεις: Σπύρο πού τα θυμήθηκες όλα αυτά ύστερα από τόσα χρόνια;

Να σου πω την αμαρτία μου:  σε κάθε γιορτή και σίγουρα κάθε Κυριακή ακούμε τις καμπάνες της Αγίας Τριάδας και αμέσως από πίσω της Παναγίας του Τσας, μιας και το σπίτι μας είναι ανάμεσα. Τις ακούμε και ο Θεός ας μας συγχωρέσει, αλλά αυτές «δεν καλούν τον κόσμο στην Εκκλησιά», βαράνε στη διαπασών, σε διάφορους γρήγορους ήχους, μια έτσι και μια αλλιώς, σε ήχους «κουδουνίσματος», όχι πάντως «γλυκιάς καμπάνας που προσκαλεί». 

Γι΄ αυτό Μαρία, τώρα που θα έρθεις στο νησί και το διαπιστώσεις και εσύ και επειδή εσένα σε ακούει ο Δέσποτας, μορφωμένοι και εξαιρετικοί άνθρωποι ήσαστε, ίσως θα μπορούσες να μεσολαβήσεις, να κάνει «κάποια διόρθωση», άλλωστε όλοι οι Ιερείς, αλλά και τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια είναι εξαιρετικοί άνθρωποι, κάποια βελτίωση και κάποια διόρθωση θα μπορούσαν να κάνουν.

Να είσαι καλά, σε περιμένουμε στο νησί

Με αγάπη περισσή από εμένα και την Αννούλα

Σπύρος Ε. Ζούρος