Μέλια: ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ

           Έτσι   ανακοίνωσε   ο   Αθηναίος   αγγελιαφόρος   τη  νίκη των  Ελλήνων  κατά   των   Περσών  στο Μαραθώνα.  Ήταν  μια μεγάλη   επιτυχία    και   δικαίως πανηγυρίζανε   οι   Αθηναίοι και   δίνανε   μούντζες  στους  Λακεδαιμονίους,   που   αρνήθηκαν  να  συμμετάσχουν  και   μετά  ζήλευαν,   επειδή  οι  εσωτερικοί  αντίπαλοί  τους  δοξάστηκαν!

             Τότε  οι   Έλληνες   κατήγαγαν   πολλές   νίκες  κατά  των εχθρών.  Έλεγαν  “ δε  φοβόμαστε!”  έπεφταν   στη   φωτιά  και θριάμβευαν.  Και  το  1821 φώναξαν: “ Ελευθερία  ή  θάνατος”,  αγωνίστηκαν,  κάποιοι  γλίτωσαν,   κάποιοι   άφησαν  τα  κόκαλά  τους  τα  ιερά,  για  να  ξεπηδήσει   η  λευτεριά.   Και   στους Βαλκανικούς  πολέμους  με  αποφασιστικότητα   ελευθέρωσαν πολλές  αλύτρωτες   ως   τότε   περιοχές.   Όμως,   όσον  αφορά τη  Μακεδονία,  ένα  μέρος  πήρε (με  όπλα )  η Ελλάδα,  ένα  η Βουλγαρία ( Πιρίν )  και  ένα  μέρος  ο  Σερβικός  στρατός.  [ Για να   μην   τη   διεκδικούν   οι   Βούλγαροι,   ο  Τίτο   τη   βάφτισε Μακεδονία.   Απέβλεπε   και   στην  αρπαγή   της  «Μακεδονίας του Αιγαίου», όπως  αποκαλούν  την  ελληνική  περιοχή! Εξάλλου,   για  Σερβικό  έδαφος  επρόκειτο,  όχι  για  Κροατικό!]

          Όταν  έγινε  ο  εμφύλιος  στη  Γιουγκοσλαβία,  οι  Σέρβοι, απασχολημένοι   με   τους  Κροάτες,   άφησαν   τη  νότια   αυτή επαρχία  να   κηρύξει  ανεξαρτησία   με  τα   κλεμμένα   ονόματα ( Μακεδονία,  Μακεδόνες,  Μακεδονική  γλώσσα).   Εκείνοι, οι  “ψευδομακεδόνες”,  κάνανε  ό,τι  τους  άρεσε,  εμείς  γιατί πήγαμε πρώτοι  –  πρώτοι   και  υπογράψαμε  τη  διάλυση   της ομοσπονδιακής  δημοκρατίας   της   Γιουγκοσλαβίας;   [Ξέρετε ποιος  ήταν  τότε  Πρωθυπουργός  και  ποιος  Υπουργός Εξωτερικών.  Αν  δε θυμάστε, ψάξτε το!]

          Αλλά,   άλλο   είναι   το  θέμα  μας.  Τα  τελευταία  χρόνια πανηγυρίζουμε   για    τις  ήττες   μας!  Οι   πολιτικοί   μας  πάνε να  πείσουν  και  το  λαό  πως  νενικήκασι! Να  με  συγχωρείτε, αλλά    η   αναγνώριση    κράτους    ( άσχετου    με   την  ιστορία της  Μακεδονίας ) με  όνομα  Μακεδονία   είναι   νίκη; Το  “βόρεια”   δεν  σώζει  την   κατάσταση,   γιατί,   απλώς,   είναι  ένας επιθετικός  προσδιορισμός.  Εκείνοι  κρατούν   την   ουσία!  Δηλώνουν  Μακεδόνες,   που  ζουν  σε  βόρειο  Μακεδονικό  έδαφος.    Δεν με    ικανοποιούν   οι   επεξηγήσεις    “πολίτες   της Δημοκρατίας  της  Μακεδονίας”,  ούτε  το  Mακεδονική   γλώσσα   που,  όμως,   είναι   σλαβική.  [ Όλοι  θα  λένε  οι  Μακεδόνες   και   η   Μακεδονική   γλώσσα ].   Τα   συμφέροντα  των  άσχετων   οδήγησαν  στην  επισημοποίηση  μιας  διαλέκτου  σαν να  ήταν   αυτόνομη  γλώσσα.  “ Μακεδόνα  θες  να  σε  αποκαλώ;  Αφού θα  αγοράζεις  τα  όπλα  μου, τις  ηλεκτρικές  σκούπες   μου   και   τα  λοιπά,   δεν   σου  χαλάω   χατίρι  και  δίνω οδηγίες  σ΄ αυτό,  που λέτε  “ Μακεδονική  γλώσσα ”. 

          Επιμένει  η   κυβέρνηση   ότι   οι   γείτονες   αποποιούνται  την  Μακεδονική  καταγωγή.  Τότε,  γιατί  ο  κύριος   Ζάεφ   επιμένει: “ η  ταυτότητά  μας  και  η  αξιοπρέπειά   μας ”;  Και  όλα τα  Σκοπιανόπουλα  επιμένουν:  “ Δεν  θέλουμε  να  αλλάξουμε όνομα! ”

          Αγαπητοί  μου,   έχετε  αλλάξει  όνομα. [ Οι  φιλοτελιστές ας  δούνε  τα  παλιά  γραμματόσημα ].  Τώρα   πρέπει  να ξαναγυρίσετε  στο   παλιό   όνομα,  για  να   αποκατασταθεί  η τάξη!

          Εγώ   λέω,    αλλά   οι    ηγέτες   υπέγραψαν    προσωρινά, λένε.  Εμένα  δε   μ’ αρέσει,   αλλά   δε   με ρωτήσανε!  Γιατί  να με  ρωτήσουν;  Εγώ  είμαι  μια  χαζή,  που  επιμένω!

                                                           Συνεχίζεται

                                                Χαζή,  επίμονη  Μέλια