Οι σκέψεις της Μ…… Η ζωή εξαρτημένη από ένα μηχάνημα!

12:00 το μεσημέρι! Αμάν πάλι έπιασα κουβέντα στο τηλέφωνο και η κατσαρόλα στην κουζίνα με κοιτάζει θυμωμένη και άδεια!.

Η Ελένη φταίει που έμεινα αμαγείρευτη !! Μα πως μπορώ να μην την ακούω με τις, ώρες να μου λέει τα παράπονα και τον πόνο της ! Η καημένη, ζει μια τραγωδία! Αναγκάστηκαν να πουλήσουν την BMW τους για να ξεπληρώσουν κάποια χρωστούμενα.Φρίκη! Οφείλω να της συμπαρασταθώ γιατι είναι χάλια! Πως θα κυκλοφορήσει τωρα με το μεταχειρισμένο σαράβαλο!

Απαίσιο!

12:30 Α! πα ! πα!  Ξέχασα να πάω στο Νοσοκομείο για να πάρω την μαμά μου! Σημερα είναι η μέρα που κάνει αιμοκάθαρση. Πως ξεχάστηκα έτσι; Α ρε Ελένη!!!

Με τα μαλλιά στα χέρια και στο δρόμο τρέχοντας για το Νοσοκομείο! Με την φόρμα, τα αθλητικά παπούτσια και το μαλλί με το χτένισμα της «τρελής»!

Το κεφάλι μου καζάνι και οι σκέψεις να χορεύουν τον χορό του Ζαλόγγου! Δεν είναι ζωή αυτή! Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια! Αυτό το μαγείρεμα μεγάλος μπελάς!.. Το ένα τους βρωμάει, το άλλο τους ξινίζει! Κι αυτός ο μικρός με το ποδόσφαιρο , Βουνά τα άπλυτα !! Η μεγάλη γράφει πανελλήνιες! Δεν τολμάμε να μιλήσουμε και τα νεύρα της γίνονται τσαντάλια!

Κι εγω ΔΟΥΛΑ!!! Μαγείρεμα, σφουγγάρισμα, ξεσκόνισμα και πάλι ξανά τα ίδια φτού κι απ΄την αρχή! Άσε πια τα οικονομικά! Ούτε ένα ταξίδι δεν μπορούμε να πάμε! Και έρχεται και Πάσχα! Τα ίδια παπούτσια θα φορέσω και φέτος και το ίδιο ταγέρ! Πως καταντήσαμε έτσι; Ούτε ένα κομμωτήριο δεν πηγαίνω πια! Κοίτα μαλλί, κοίτα εμφάνιση. Πότε έβγαινα εγώ έξω σε τέτοια χάλια; Απελπισία !!!

Με αυτές τις σκέψεις έφτασα μπροστά στο Νοσοκομείο.

ΜΟΝΑΔΑ ΤΕΧΝΗΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ. Ημέρα Σάββατο η βάρδια της μαμάς μου! Τα τελευταία 3 χρόνια Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο η μαμά μου συνδέετε στο τεχνικό νεφρό, για να μπορέσει να συνεχίσει να ζει έστω και έτσι!!!

Αποφεύγω να πηγαίνω εκεί μέσα! Δεν το αντέχω!

Σημερα όμως δεν την γλίτωσα!!

Στο πρώτο κρεβάτι ο κυρ-Γιάννης. Μόλις πήρε την σύνταξη του και είπε να ξεκουραστεί και να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του, τα νεφρά του τον πρόδωσαν. Μπήκε και αυτός στην ομάδα των Νεφροπαθών, αλλά δεν έχασε την αισιοδοξία του! Τραγουδάει υπέροχα ο κυρ-Γιάννης και σήμερα τον άκουσα να σιγοτραγουδάει και μάλιστα ζήταγε επίμονα να τον συνοδέψουν και οι υπόλοιποι. « ΕΤΙΝΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΤΗΣ…..». Του αρέσουν τα παλιά τραγούδια, του θυμίζουν τα νιάτα του! Κι αυτό το χαμόγελο του, αποπνέει αισιοδοξία και μυρωδιές της Άνοιξης που έρχεται ……

Μετά ο κύριος Νίκος. Δεν άλλαξε την ζωή του, παρόλο το σοβαρό πρόβλημα υγείας που ήρθε και τον βρήκε στα 55 του χρόνια! Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο αιμοκάθαρση και τις υπόλοιπες μέρες περπάτημα στην εξοχή και καλλιέργεια της γης. Που και που πηγαίνει και για κανέναν αχινό. Κι όταν του επέτρεψε ο γιατρός να πίνει λίγο κρασάκι παραπάνω, τι χαρές έκανε!!!

Στο βάθος η κυρία Βαγγελιώ! Η αρχόντισσα της μονάδας, η καλονοικοκυρά, η καταπληκτική μαγείρισσα! Μιλάει συνέχεια η κυρά Βαγγελιώ με την διπλανή της την κοκέτα κυρία Μαρία! Ανταλλάσσουν απόψεις για την μαγειρική. Διαφωνούν βέβαια καμία φορά, αλλά στο τέλος τα βρίσκουν. Έτσι οι συνταγές τους φτάνουν και στη μαμά μου, η οποία τις λέει σε μένα με ενθουσιασμό κι εγω προσπαθώ να τις εφαρμόσω με παταγώδη αποτυχία κάθε φορά.

18 άτομα στην Μονάδα Τεχνητού Νεφρού στην ομάδα της μαμάς μου, μια παρέα μια συντροφιά, ο καθένας με την δική του ιστορία. Για να συνεχίσουν να χαίρονται το δώρο της ζωής, υποβάλλονται στη διαδικασία της αιμοκάθαρσης για 4 ώρες, 3 φορές την βδομάδα. Η Μονάδα είναι το δεύτερο σπίτι τους, οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι υπόλοιπο ασθενείς γίνονται μέλη της οικογένειας τους.

Δύσκολη διαδικασία η αιμοκάθαρση!

Η ζωή εξαρτημένη από ένα μηχάνημα!

Σήμερα έγιναν 19 ! Η Άννα 25 χρονών προστέθηκε στην παρέα τους. Μπήκε στην λίστα για μεταμόσχευση νεφρού και περιμένει. Για πόσο; Κανείς δεν ξέρει!!! Πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν πολύ χαρούμενη γιατι ερχόταν Κυριακή και Δευτέρα, μέρες χωρίς αιμοκάθαρση. Κανόνιζε βόλτα στη παραλία και καφέ με τις φίλες της. Ξέρεις τι σημαίνει, μου είπε φεύγοντας, δυο μέρες ελεύθερες; Θα απολαύσω το κάθε λεπτό τους!

ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!!

Γιατι εμένα με απασχολούσαν άλλα πραγματα.

Γιατι η δικη μου ζωή δεν εξαρτιόταν από ένα μηχάνημα!

Γιατι το έχω δεδομένο ότι αυτό δεν θα συμβεί σε μένα ποτέ!!

Γιατι εγώ δεν ξέρω τι να μαγειρέψω κάθε μέρα και τα μαλλιά μου είναι χάλια!!!

Αυτά είναι τα δικά μου προβλήματα !!! ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΛΙΓΟ!!!!

Ζήλεψα το χαμόγελο της Άννας ! Της 25χρονης Άννας που περίμενε για μεταμόσχευση! Ζήλεψα το τραγούδι του κυρ Γιάννη! Ζήλεψα την όρεξη για μαγειρική της κυρα Βαγγελιώς!

Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι σηκώνουν σταυρό! Αλλά δεν το βάζουν κάτω! Αγωνίζονται και διεκδικούν την ζωή εξαρτημένοι από ένα μηχάνημα! Κι είναι παρά πολλοί.

Ντράπηκα για τις ηλίθιες σκέψεις μου, ντράπηκα για το ανόητο άγχος μου!!!

Ντράπηκα και για την φίλη μου την Ελένη!

Ξαφνικά άρχισαν να μου αρέσουν τα μαλλιά μου, η φόρμα μου και τα αθλητικά μου παπούτσια, μου φάνηκαν τόσο άνετα…

Θα έπρεπε να ερχόμουν πιο συχνά στην Μονάδα!!

Την επόμενη φορά θα πάρω και την Ελένη μαζί μου, μπας και συνέλθει!!

Από δίπλα μου πέρασε η κυρα Μαρία υποβασταζόμενη από μια νοσοκόμα γιατι ζαλιζόταν! «Σαν την υγειά κοπέλα μου δεν εχει τίποτα άλλο!!!» Έτσι μου είπε και έφυγε….

Αισθάνθηκα πιο ανάλαφρη, πιο αισιόδοξη! Κράτησα σφιχτά το χέρι της μαμάς μου και ένοιωσα ότι έπαιρνα δύναμη μέσα απ΄αυτό το ταλαιπωρημένο και κατατρυπημένο απ΄τις βελόνες χέρι…

Για κοιτά που μπήκε για τα καλά η Άνοιξη! Πως δεν το είχα προσέξει! Κι αυτές οι μαργαρίτες τι όμορφα που μυρίζουν…..

Στην έξοδο του Νοσοκομείου συνάντησα τον κυρ-Γιάννη. Συνέχιζε να τραγουδάει με όρεξη, τον πλησίασα.

-Τι τραγουδάς κυρ- Γιάννη;

-Ένα τραγούδι που άκουσα στο ραδιόφωνο παιδί μου το πρωί και μου άρεσε.

Τον χαιρέτισα κι εκείνος συνέχισε το τραγούδι του.

« ΓΕΛΑ, ΓΕΛΑ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ ΓΕΛΑ ΚΙ ΕΙΝ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΤΡΕΛΑ…!!!»