Έλλειψη αγαθών στόχων…

Γράφει ο Λεωνίδας Μπαρμπούτσης

Ματαιοδοξία, ισχυρό εγώ, επιτυχία. Όροι της εποχής μας. Η παιδεία του σήμερα. Αναζητάς να γίνεις κάποιος. Κάποιος ισχυρός, πλούσιος, αρχηγός, αναγνωρίσιμος.

Πάθος για επιτυχία, χειρίζεσαι κάθε μέσο για να φτάσεις ψηλά. Και μετά τι; Πως; Σε όλη την ξέφρενη πορεία σου προς τα επάνω ξέχασες, ναι, ξέχασες να θέσεις στόχους. Στόχους ουσιαστικούς , στόχους που θα είχαν νόημα και θα σε κρατούσαν στέρεα στα πόδια σου.

Όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου, είπε κάποιος. Ο σκοπός του όμως δεν είναι ανιδιοτελής. Κάτι περιμένει από εσένα, περιμένει ανταπόδοση στο ρόλο που σου προσφέρει, κάτι έχει δει, κάτι έχει αναγνωρίσει και περιμένει να φανείς αντάξιος των προσδοκιών του.

Εσύ από την άλλη τυφλωμένος από την ματαιοδοξία σου και το εγώ σου κάνεις τα πάντα μόνο προς όφελος σου ή έτσι νομίζεις… Αυτό όμως δεν φτάνει, δεν είναι αρκετό να κρατήσει την ψυχή σου υγιή. Δεν την θρέφουν τα χρήματα, τα ακριβά ρούχα, σπίτια, αυτοκίνητα. Κανένα όφελος δεν έχει από αυτά. Αυτό που την θρέφει είναι η προσφορά, η αλληλεγγύη, η φιλανθρωπία. Το να σταθείς με αυτά που έχεις επιτύχει δίπλα στους αδύναμους, σε όσους για κάποιο λόγο έχασαν το δρόμο τους. Εσύ λοιπόν ο ισχυρός οφείλεις να τους σταθείς και να τους βοηθήσεις.

Αυτά είναι άλλωστε και τα αγαθά της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Όπως η οικογένεια που το ισχυρότερο μέλος της βοηθά το πιο αδύναμο, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς προϋποθέσεις. Αυτό είμαστε, μια μεγάλη οικογένεια και το σπίτι λέγεται πλανήτης γη. Αυτή είναι η ουσία των όσων έχουμε επιτύχει στην πορεία της εξέλιξης. Διαφορετικά δεν είμαστε τίποτε, είμαστε μια ακόμη ζούγκλα που ο δυνατότερος επικρατεί των άλλων με τρόπο τυραννικό.

Για χρόνια, δεκαετίες, αιώνες κυβέρνησε ο άνθρωπος τον κόσμο με το μυαλό, ίσως ήρθε η ώρα να τον κυβερνήσει με την καρδιά. Γιατί το μυαλό υιοθετεί τη λογική και η λογική ψάχνει το συμφέρον. Το συμφέρον όμως δημιουργεί δολιότητα, διαφθορά, απληστία, απανθρωπιά. Η καρδιά από την άλλη υιοθετεί την αγάπη και η αγάπη ψάχνει την φιλανθρωπία, τη συμπόνια, την συμπόρευση, την συνύπαρξη, την ισότητα, την αλληλεγγύη.

Ο στόχος λοιπόν δεν είναι το ατομικό σου συμφέρον αλλά αυτό του συνόλου. Μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει το ανθρώπινο γένος και η ψυχή σου. Η κατάθλιψη σου δεν είναι μια ακόμη ασθένεια, είναι έλλειψη στόχων, ιδανικών και αξιών. Αγαθά που η απουσία τους δημιουργεί κενό. Ένα κενό που εσύ προσπαθείς να γεμίσεις με χάπια, ναρκωτικά και αλκοόλ.

Σκέψου! Το πρόβλημά σου δεν είναι ο αριθμός των υλικών που αποκτάς αλλά ο αριθμός των ανθρώπων που βοηθάς. Γι’ αυτούς έγινες ισχυρός, πλούσιος, αρχηγός, αναγνωρίσιμος. Για να τους επηρεάσεις και να τους εμπνεύσεις. Για να μοιραστείς τα χαρίσματα που σου δάνεισε η φύση μαζί τους. Ήρθες για να υπηρετήσεις και όχι για να σε υπηρετήσουν.

Άλλαξε και ένας ολόκληρος κόσμος θα αλλάξει μαζί σου.

Λεωνίδας Μπαρμπούτσης

Για το LimnosReport