Καλωσορίζουμε την Μέλια: Λήμνος γαιάων πολύ φιλτάτη απασέων (Όμηρος).

      Γράφει η Μέλια απο την Λήμνο.

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι θέλουν να βασανίζονται. Αφήνουν το χωριό τους, τον καθαρό αέρα, τους φίλους, τις ευκολίες και πηγαίνουν στις μεγάλες πόλεις (στις τερατουπόλεις).Εκεί υποφέρουν, αλλα επιμένουν να παραμένουν εντός και επί τα αυτά.

Όταν ρωτώ γιατί αυτοκαταδικάστηκαν να ζουν μια ζωή μέσα στις ταλαιπωρίες, μου απαντούν ότι εδώ δεν είχαν προοπτική, ας ξυπνάνε λοιπόν, στις τέσσερις η ώρα, για να περιμένουν μίση ώρα το λεωφορειο, να στριμωχτούν σα σαρδέλες, να πάρουν δεύτερο λεωφορειο, για να είναι στη δουλεία τους στις εφτά, αφού η απόσταση είναι μεγάλη. Το βραδάκι, μετά από ξεθεωτική εργασία, ας επιστρεψουν σπιτι «πτωματα», ας κανουν δουλειές, φαγητό και λοιπά και ας πέσουν για ύπνο, γιατί την επαύριο τους περιμενει το ιδιο «βασανιστηριο»! Όταν χρειαζεται να πανε σε μια υπηρεσια στεκονται στην ουρα – που πολλες φορες φτανει τα δεκα τετράγωνα – από τα άγρια χαράματα! Και βέβαια, δεν ομολογούν ότι σκυλομετάνοιωσαν, για να μην παραδεχτούν το λάθος τους !

Η νεολαία θέλει να ζει στις μεγαλουπόλεις, γιατί εχει γοητεύεται από τα ψηλά κτήρια και τα πολλά φώτα. Αδιαφορεί για τους κινδύνους που καραδοκούν γύρω της. Τρελαίνονται για ξενύχτια. Πολλές φορές δηλώνουν ότι νιώθουν ελεύθεροι μακριά απ’το σπίτι τους σε τόπο που δεν τους ξέρει κανείς. Την ανεξέλεγκτη ζωή την πληρώνουν πολλές φορές ακριβά!

Κάποιες φίλες μου πίστευαν ότι θα ανέβαιναν κοινωνικά δηλώνοντας πως μένουν στην πρωτεύουσα. Κάποιες άλλες διατείνονταν ότι ήθελαν πολιτιστικές εκδηλώσεις, πνευματική τροφή! Κι όμως το βράδυ εξουθενωμένες δεν έχουν κουράγιο να πάνε σε θέατρο ή σε κινηματογράφο.

Τώρα που υποφέρουμε λόγω της κρίσης και πολλοί χάνουν την δουλειά τους, που είναι η προοπτική;  Εγω τους λυπάμαι, γιατί έχουν εγκλωβιστεί και δεν μπορούν να ξεφύγουν.

Το χειρότερο θέμα της υγείας, που το παραβλέπουν σκανδαλωδώς. «Το ξέρουμε» λένε, αλλά δε γίνεται αλλιώς! Τώρα που ούτε να ζεσταθούν δεν μπορούν, αφού το πετρέλαιο είναι πανάκριβο και οι αποδοχές μικρές ή μηδαμινές και αναπνέουν αιθαλομίχλη ;;;    

Μου έρχεται στο νου η σατιρική δουλειά του Χάρυ Κλυν :

“Αχ, πως μ’αρέσει να ρουφάω καυσαέριο, κι εξάτμιση παλιού λεωφορείου, να μου γεμίζουν τα πνευμόνια φωταέριο καπνιά και διοξίδειο του θείου. Κόψτε τα δέντρα, που μου κρύβουν τα ντουβάρια, φίαξτε χαβούζες, τσιμινιέρες και νταμάρια”.

Εξακολούθω να πιστεύω ότι να δεν εγκαταλείπαμε τον τόπο μας, αν μέναμε όλοι εδώ κι αν πολεμούσαμε για καλύτερες συνθήκες, οι «άρχοντες» δε θα είχαν λόγο, για να συγχωνεύσουν Υπηρεσίες. Τωρα δικαιολογούνται πως με τόσο μικρό πληθυσμό δε χρειαζόμαστε ούτε Εφορία ούτε Νοσοκομείο!

Η φιλτάτη Λήμνος, το κέντρο πολιτισμού του Αιγαίου, το γονιμότατο νησί με τα εκλεκτότερα προϊόντα, με τις ωραιότερες παραλίες, με τους πιο φιλόξενους ανθρώπους, τόπος ιδιαιτέρου κάλλους, όπως έχει χαρακτηριστεί, φθίνει συνεχώς και φοβάμαι μην υποστούμε ακόμα χειρότερη μεταχείριση…

 Μέλια

LimnosReport