Άρθρο LimnosReport:γράφει η Μάρτσα: Κρίση ή Κρίνω και ΛΥΝΩ?

Πιστεύω ότι έχει χυθεί πολύ ‘’αίμα’’ και μελάνι από τα ΜΜΕ για την οικονομική κρίση των καιρών μας,  για να έρθω να προσθέσω και άλλο, είτε από το ένα είτε από το άλλο. Και αυτή η αποφυγή από μέρους μου γίνεται για διαφόρους λόγους.

Αρχικά γιατί σαν άνθρωπος δεν μου αρέσει το μελό και η τραγικοποίηση των καταστάσεων. Ίσως γιατί κλήθηκα από πολύ μικρή να αντιμετωπίζω καταστάσεις κρίσης και έπρεπε να διατηρώ την ψυχραιμία μου και την λογική μου.

Το «από μικρή» πληρώνεται με διάφορες νευρώσεις στην ενήλικη ζωή μου, το υπόλοιπο μου βγήκε σε καλό γιατί η ‘’κρίση’’ με βρήκε ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΗ.

Είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθείς τα γεγονότα από απόσταση. Σου δίνει μία σφαιρικότητα των πραγμάτων. Έχω αναρωτηθεί γιατί επιλέχτηκε η λέξη ‘’κρίση’’ για να αποδώσει τις οικονομικές δυσκολίες;

Άνετα θα μπορούσαμε να λέμε «η εποχή της δυσκολίας» ή της «ανέχειας» ή της «φτώχειας» ή πολλά ακόμη παρόμοια……

Αλλά επιλέχθηκε από κάποιους η συγκεκριμένη λέξη , την οποία εάν την αναζητήσεις σε λεξικό γράφει:Ικανότητα Ανάλυσης και Σύνθεσης, Αξιολόγηση και Κριτική.

Ήρθε βέβαια όλο αυτό σε μία περίοδο που πραγματικά ο δυτικός κόσμος είχε μάθει εντελώς σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής από αυτόν που καλείται να ξε-υιοθετήσει μέσα σε μία νύχτα. Βολεμένοι σε ένα σύστημα απραξίας, βολεμένων, με υπερτίμηση των υλικών αγαθών, απομακρυσμένοι μεταξύ μας αλλά και με τους εαυτούς μας με εργασίες όπως management, marketing να έχουν κατακλύσει την ζωή μας.

Και ότι έχουμε εκπαιδευτεί είναι από τους γονείς μας που είχαν την τύχει να ζήσουν τα «εύκολα χρόνια», που αβίαστα έπιαναν μία οποιαδήποτε εργασία χωρίς ειδίκευση, γνώση, όραμα γιατί αυτή έτυχε, σπίτια από δάνεια, ενάντια στους φυσικούς νόμους που «προπληρώνεις» για να λάβεις. Πως θα κρατάς το μήλο εάν δεν το σπείρεις, ποτίσεις, φροντίσεις; Πως θα πάρεις το πτυχίο εάν δεν φοιτήσεις; Όλα λειτουργούν με τον χρόνο που κυλά με μία συγκεκριμένη φορά, οτιδήποτε άλλο δεν είναι «φυσικό».

Βλέπω και εγώ ότι κόσμος πολύς ταλαιπωρείται, υποφέρει, αυτοκτονεί.

Δουλεύω στον τομέα της υγείας και καθημερινά συναναστρέφομαι με ανθρώπους με σωματικά προβλήματα ως αποτέλεσμα μιας κακής ψυχολογίας.

Το σώμα έρχεται να «φωνάξει» αυτά που το μυαλό σκέφτεται.

Κάτι σαν αντίλαλος…….

Ο κάθε ένας από μας εστιάζει στο ατομικό του πρόβλημα και απομακρύνεται από την λύση.

Γιατί πάντα υπάρχει λύση.

Είναι σαν να πνίγεσαι στην θάλασσα και να μην κουνάς χέρια και πόδια, να φωνάζεις στον άνεμο, στην θάλασσα, να μακαρίζεις την τύχη σου αλλά να στέκεσαι ακίνητος και να πνίγεσαι.

Το κακό είναι για κάποιους ότι αφού δεν διδάχτηκαν να κολυμπούν, θα πρέπει ή να αφεθούν και να πνιγούν (σε αυτό το σενάριο μπορεί από τύχη να ξεβραστεί σε κάποια ακτή).

Και σε σύνδεση με άλλες μου αναφορές στα οικογενειακά, επανέρχομαι σε αυτά σκεπτόμενη  ότι αυτές τις καταστάσεις εννοούσα όταν έλεγα ότι συντηρώντας αυτά τα αιώνια παιδιά τα καταδικάζουμε σε ‘’πνιγμό’’. Ακούω συχνά ότι τα παλιότερα χρόνια οι  άνθρωποι επιβίωναν με λιγότερα, πέρασαν διάφορες κρίσεις χωρίς να αυτοκτονούν σαν μύγες στην αναμμένη λάμπα. Ναι, αλλά κανείς δεν λέει ότι οι άνθρωποι-επιβιώσαντες μεγάλωσαν με δυσκολίες και έτσι έμαθαν να λειτουργούν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Τώρα που κάποιος τα είχε όλα σαν βασιλιάς στο κάστρο του ζητάμε να γίνει survivor  στην άγρια φύση, μόνος του, χωρίς υπηρέτες, χωρίς αυλικούς.

Δεν αναφέρω , λοιπόν, για την κρίση αυτή της καταστροφής και της απελπισίας (που ώρες ώρες βλέπω δράκους και νομίζω ότι είναι παιχνίδι όλο αυτό κάποιου σαδιστή με εξουσία). Αναφέρω για την κρίση σαν ουσιαστικό του ρήματος κρίνω που για να κρίνω πρέπει να έχω γνώση και αντίληψη, ώστε να λαμβάνω αποφάσεις επιβίωσης για την ζωή μου και  να μην αφήνω το κύμα να με παίρνει.

Κουνάμε, λοιπόν τα ποδαράκια και τα χεράκια και βάζουμε σε σειρά ότι μας δυσκολεύει την ζωή. Φτιάχνουμε ένα σχέδιο με βάση έναν τελικό στόχο του πως θέλουμε να είναι η ζωή μας. Πιστεύουμε σε αυτόν τον στόχο και λειτουργούμε πια βάση σχεδίου. Ένα βήμα την φορά. Δεν χρειάζεται πανικός δεν χρειάζεται να σκοτώνεις τον εαυτό σου πριν πεθάνει . Έχει 1000αδες ομορφιές η ζωή μην τις σπαταλάμε με άγχος  που δεν βοηθά αλλά μας βουλιάζει.

Ξεκινάμε να σκεφτόμαστε με καλή διάθεση σκεπτόμενοι τα όμορφα της ζωής μας, νοιώθοντας ευγνωμοσύνη για αυτά τα λίγα ή τα πολλά. Οργανώνουμε μία λίστα με ότι μας ενοχλεί, πιέζει, στριμώχνει και ένα σχέδιο δράσης που θα μας οδηγήσει να ξεφύγουμε από όλα αυτά.

Εάν το θέμα μας είναι η ανεργία, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ένας άνθρωπος στον κόσμο δεν είναι κατάλληλος ή ικανός να κάνει μία οποιαδήποτε εργασία προκειμένου να επιβιώσει. Είμαι σίγουρη ότι κάτι υπάρχει για τον καθένα μας εκεί έξω. Και εργασία και σύντροφος και θεραπεία για κάποια αρρώστια. Συνείδηση και δράση !

Και κάθε φορά που ακούτε από τις ειδήσεις περί κρίσης να σκέφτεστε την ετυμολογία της λέξης ΚΡΙΣΗΣ : Ικανότητα Ανάλυσης και Αξιολόγησης.

Καλή μας εβδομάδα

Μαρτσα γιά το LimnosReport

«Σιγα μην σπασει το γοβακι…….»

 Email επικοινωνίας mtsamasirou@windowslive.com