«Τζίνι, Τζόρτζια και γιατί η μονογονεϊκότητα είναι υπερδύναμη»

Γράφει η Φωτεινή Τζουβελέκη

Πριν κάποιες μέρες, η 3η σεζόν της επιτυχημένης σειράς του Νετφλιξ «Τζίνι και Τζόρτζια»
κυκλοφόρησε. Η συγκεκριμένη σειρά έχει διακριθεί τόσο για το έξυπνο χιούμορ της, όσο και για τις
θυσίες μιας γυναίκας, για τα παιδιά της, δρώντας ως γονέας μιας μονογονεϊκής οικογένειας.
Ειλικρινά, θεωρώ πως όλοι θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα μάθημα από τη Τζόρτζια, τόσο από θέμα
στιλ, όσο και από θέμα parenting. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι γονέας, αλλά όταν γίνω θέλω να
αγαπώ με τέτοια ανιδιοτέλεια όπως η Τζόρτζια.
Η Τζόρτζια δεν είναι απλώς μια «μαμά με παρελθόν». Είναι ένα σύμβολο επιβίωσης, επινοητικότητας
και δύναμης. Μέσα από το μυστήριο, τις εντάσεις και τις απρόβλεπτες ανατροπές της ζωής της,
βλέπουμε μια γυναίκα που παλεύει με τους δαίμονές της χωρίς ποτέ να χάνει από τα μάτια της τον
απόλυτο στόχο: την ευτυχία των παιδιών της. Ακόμα κι όταν οι επιλογές της είναι ηθικά γκρίζες, ο
θεατής δεν μπορεί παρά να τη δικαιολογήσει, γιατί καταλαβαίνει από πού πηγάζουν.
Κι αν η σειρά είναι καλογραμμένη και γεμάτη ανατροπές, η ουσία της βρίσκεται στις ανθρώπινες
σχέσεις. Στον τρόπο που η Τζίνι μεγαλώνει, επαναστατεί και τελικά αρχίζει να κατανοεί τη μητέρα
της. Στο πώς η αγάπη μπορεί να εκφραστεί μέσα από πράξεις που, αν τις δεις επιφανειακά, μοιάζουν
λανθασμένες. Κι όμως, η Τζόρτζια δεν είναι το πρότυπο της τέλειας μάνας. Είναι κάτι πολύ πιο
πολύτιμο: είναι αληθινή.
Γι’ αυτό κι εμείς, ως θεατές, τη συγχωρούμε. Τη θαυμάζουμε. Και, βαθιά μέσα μας, ευχόμαστε
κάποτε να αγαπήσουμε — ή να μας αγαπήσουν — με τέτοια ένταση, χιούμορ και αυταπάρνηση.