“Το κρυμμένο σου όνειρο”

Γράφει η Ρίνα Σερέτη

Σκέψεις σε λόγια

Αναστατώνεσαι, χάνεσαι, θυμώνεις! Σου φταίνε όλα και τίποτα! Θες να αλλάξεις την ζωή σου μα παραμένεις στην ίδια θέση, ακίνητος να χτυπάς το χέρι στο τραπέζι και να ξεστομίζεις ένα σωρό αρνητικές κουβέντες για την ζωή σου. Πού πήγε άραγε αυτή η ζωή πού και το κρυμμένο σου όνειρο; Πόσο έφταιξαν οι άλλοι και πόσο εσύ;

Η δασκάλα στο δημοτικό αυτή φταίει, το μόνο που την ένοιαζε ήταν να κάνεις στρογγυλά γράμματα, να μάθεις πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση, ιστορία, γεωγραφία μα για το όνειρο που ´χες κρυμμένο μέσα σου ποτέ κανείς δεν ενδιαφέρθηκε! Κι οι γονείς σου; Κι αυτοί φταίνε, αυτοί πού ήταν; Οι μνήμες σου μικρός είναι το κράτημα των δακτύλων σου για να περπατήσεις, οι λέξεις για να μιλάς, να μπορείς να επικοινωνείς, η ευγένεια, οι τρόποι σου στον χώρο μα κανείς για να ξυπνήσεις το κρυμμένο σου όνειρο! Κι αργότερα στο σχολείο καθόντουσαν από πάνω σου όταν μελετούσες και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να κάνεις στρογγυλά γράμματα, να μάθεις πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση, ιστορία, γεωγραφία μα για το όνειρο που ´χες κρυμμένο μέσα σου ποτέ κανείς δεν σε έσπρωξε να μελετήσεις τα σημάδια του μες στην ζωή σου!
Κι αυτή η ζωή συνέχιζε πότε κουρασμένη από το διαγώνισμα στην σχολή, πότε αγχωμένη από την επιθεώρηση στην δουλειά, πότε απογοητευμένη από την απόλυσή σου, πότε χαρούμενη από ένα τρυφερό φιλί, πότε δακρυσμένη από τον θάνατο ενός δικού σου προσώπου κι αλλά τόσα συναισθήματα μα για το όνειρό σου το κρυμμένο ούτε λέξη, ούτε συναίσθημα!