Μυστικά και ψέματα, σκιές και τείχη ανάμεσα μας

Γράφει η Ρίνα Σερέτη

Σκέψεις σε λόγια

Πόσα ψέματα χωρούν στις ζωές των ανθρώπων, χιλιόμετρα μακριά να μας απομακρύνουν τον έναν από τον άλλον; Μυστικό, μια αλήθεια κρυμμένη στα άδυτα της σιωπής του ανθρώπου, μια αλήθεια που δεν ειπώθηκε ποτέ και ένα ψέμα που πήρε την θέση του.
Χιλιάδες ψέματα προφυλάσσουν ένοχα μυστικά, μυστικά που πονούν, μυστικά που κινδυνεύουν, που καταρρέουν αξίες και συνειδήσεις.
Λένε πως το ένα ψέμα φέρνει το άλλο γιατί να μη συμβαίνει το ίδιο και με την αλήθεια; Καθρεπτίζουν οι άνθρωποι ο ένας τα ψέματα του άλλου διαιωνίζοντας μια μάστιγα που θρέφει τα σκοτάδια της ψυχής τους. Πόσο σκοτάδι μπορεί να αντέξει το φως της ψυχής σου γιατί συνεχίζεις να τρως τις σάρκες σου φοβούμενος πως η αλήθεια είναι πιο επώδυνη από το ψέμα;

Βλέπεις είναι κι αυτά που δεν λέγονται κι αυτά που θα “σκοτώσουν” τον άλλον γιατί δεν είναι έτοιμος να ακούσει, είναι και τα κατά συνθήκη ψεύδη που μας απαλλάσσουν απλά και εύκολα από τις ενοχές, είναι και τα ψεματάκια που κάνουν πικάντικη την ζωή μας. Είναι ατελείωτος ο κατάλογος με τα ψέματα γιατί να μην είναι έτσι και με την αλήθεια; Μήπως επειδή η αλήθεια είναι απλή και αβίαστη στη σκέψη μας μα εμείς έχουμε μάθει να γεμίζουμε το μυαλό μας με σκέψεις σε περίεργες πλοκές, με μη και αν, και φοβάμαι…

“Φοβάμαι να σου πω την αλήθεια, φοβάμαι να σε κοιτάξω στα μάτια και να ξεγυμνωθώ μπροστά σου, γυμνός μπροστά σου… Χωρίς γυαλιά ήλιου, χωρίς μάρκετιγκ, χωρίς κορδέλες και περιτύλιγμα, μόνο εμένα, μόνο τα μέσα μου. Τους πόνους μου, τις πληγές μου, τα χαμόγελά μου, την πίκρα μου, την απύθμενη σιωπή μου, άραγε θα την αντέξεις;
Όχι, όχι καλύτερα να σου πω ψέματα! Να σου δείξω ένα γέλιο δυνατό, να σου σφίξω το χέρι με τόλμη για να νομίσεις πως είμαι δυνατός, να περπατήσω με βήμα σίγουρο, μελετημένο, να νομίζεις πως ξέρω να περπατώ και ακόμη καλύτερα να μην χάνομαι! Μα τι λέω Θεέ μου; Χάθηκα στα χτυπήματα της ζωής, γονάτισα τα όνειρά μου σε μιας στιγμής την αναπάντεχη ροή, σε μιας στιγμής την κακιά στιγμή κι έγινα φίλος ξαφνικά με μυστικά και ψέματα, με βροντερές σιωπές στην μοναξιά μου και ακατάσχετη πολυλογία μπροστά στον κόσμο.”

Το μυαλό σου δεν σταμάτα να σκέφτεται σαν ξεκινήσεις με το ψέμα. Πρέπει πάντα να θυμάσαι τι είπες πού και πώς να τα συνδυάζεις όλα για να γίνουν πιστευτά!
Πόσο αντιφατικός γίνεσαι όταν τα ψέματα μπαίνουν στην ζωή σου; Είσαι σε μια διαρκή μάχη με τα μέσα σου. Ποιος είμαι; Ποια η αλήθεια μου, την θυμάμαι ακόμη ή με έχει ρουφήξει ανεπιστρεπτί αυτή η δίνη;

Μυστικά και ψέματα, σκιές και τείχη ανάμεσά μας σε κρατούν μακριά από ανθρώπους που σε αγαπούν και σε χρειάζονται στην ζωή τους. Κι εσύ τους χρειάζεσαι… Μυστικά και ψέματα που ύψωσες νομίζοντας πως έτσι θα αγαπούσες πιο εύκολα, πιο ανώδυνα. Όχι δεν είναι έτσι! Το μόνο που κατάφερες ήταν να μείνεις μόνος και μισός!

Πόσες αλήθειες χάνονται πλάι στο ψέμα έχεις αναρωτηθεί; Η πιο σημαντική όμως είναι εκείνη που ζωντανεύει απέναντι από ένα ειλικρινές βλέμμα, μπροστά σε μια εξομολόγηση ένα βράδυ που προσπάθησες να κρυφτείς πάλι μέσα στα ψέματα. Τόσο ψέμα κάποιες φορές δεν το συγχωρεί ούτε η αγάπη, δεν το αντέχει! Άσε τα ψέματα στην άκρη, είναι ψευδαίσθηση η δύναμής τους! Είσαι εσύ αυτές οι αλήθειες! Πες όσες άφησες στην άκρη και προχώρα την ζωή σου ολόκληρος πια, μισός ποτέ ξανά!