Ασπασία Τσαλάπατα: Eν τροφές δυνάμεις……

Τίτλος σε σύγγραμμα του Γαληνού, κ όλοι το προσπερνάμε λες και είναι ένας τυχαίος τίτλος. Στέκομαι και ξανασκέφτομαι…
«… εν τροφές δυνάμεις» τι θέλει να πει ο ποιητής;

Καλέ μου κύριε Γαληνέ, πήγαινες τα σύκα, το στάρι, το κρασί σε εργαστήριο χημικών Αναλύσεων και είχες την δυνατότητα να γνωρίζεις επακριβώς τις θεραπευτικές τους ιδιότητες!
(άστο να μην το αναλύσω άλλο… ο υποψιασμένος κατάλαβε)

Δεν μας αφήνεις όμως και στην ησυχία μας, θέλεις σώνει και καλά να μάθουμε! Για αυτό το πας και στο παρασύνθημα.

«Ωφέλειας γαρ ημείς στοχαζόμασθε της των εδεσμάτων, ουκ ηδονής»
και εδώ σε φαντάζομαι να μας κλείνεις πονηρά το μάτι.

Το « ουκ ηδονής» ήταν καρφάκι για τους Ρωμαίους και τους υπόλοιπους μεσοποτάμιους και μεσογειακούς λαούς του τότε γνωστού κόσμου που η τροφή ήταν γι’ αυτούς μόνο απόλαυση.

Ο Γαληνός ως γιατρός της Ρωμαϊκής εποχής βλέποντας καθημερινά ένα μωσαϊκό εθνοτήτων λόγο της εργασίας του ήξερε πολύ καλά τι έλεγε και γιατί..
Ας επικεντρωθούμε στο «ωφέλεια στοχαζόμασθε της των εδεσμάτων».

Τρεφόμαστε, έχοντας γνώση της ωφέλειας από αυτό που καταναλώνουμε γιατί γνωρίζουμε την δύναμή του και τη χρησιμοποιούμε για να προάγουμε την υγεία μας με την χρήση του.
Εδώ στοχάζομαι και εγώ όπως και εσείς την σημερινή πραγματικότητα του junk food και όλοι μαζί γελάμε για την συμφέρουσα αντέλιξη που συμβαίνει κατά την διάρκεια 2000 χρόνων περίπου .
Δηλαδή το πέρασμα του χρόνου δεν σημαίνει ότι εξελιχθήκαμε ως είδος… Τώρα ξεκινάμε να αντιλαμβανόμαστε όσα γνώριζαν και μάλιστα με αργούς ρυθμούς, η Ιατρική της τότε εποχής ήταν «ολιστική – ο άνθρωπος ως όλον» ένας όρος για προχωρημένους της σημερινής πραγματικότητας.

Εμείς απολιθωμένοι στα «ταχυφαγία» μας αγνοώντας τις συνέπειες αυτού του τρόπου ζωής στον οργανισμό μας. Μιλάμε για το γνωστό καθημερινό μαζικό deliveri και τα υπόλοιπα πασίγνωστα μαγαζιά της πιάτσας… από άνθρωποι γινόμαστε πίθηκοι πιστεύω, αλλά με τρόπο glamurus με κινητά και gadgets, άκρως τεχνολογικό!

Καλό κι αυτό, θα παίρνουν την εκδίκηση τους οι Ρωμαίοι και οι λοιποί λαοί για αυτά που τους έσουρνε ο παππούς μας ο Γαληνός μερικά χιλιάρικα χρόνια πριν. Έτσι είναι η εκδίκηση, είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και κάποιοι το απολαμβάνουν πολύ τώρα τελευταία…

To ότι « είμαστε ότι τρώμε» είναι το τελειωτικό χτύπημα στην όλη υπόθεση μιας και πρόσφατες έρευνες και μελέτες αποδεικνύουν ότι το σκουπιδοφαγητό είναι και τρόπος έλεγχος του νου …π.χ. φθόριο- χαμηλό IQ, γλουτένη καταστροφή των λάχνων του εντέρου, κατανονικότητα λόγω γεμίσματος του οργανισμού με τοξίνες- που με την σειρά τους, μας βγάζουν ασθένειες μιας και οξειδώνουν το οργανισμό μας!

Τόσο απλά είναι τα πράγματα, τι δεν καταλαβαίνεις;

Μετά γινόμαστε ο πιο καλός πελάτης του φαρμακευτικού ευρύτερου χώρου, μιας και ξεκινάμε να τα χώνουμε σε γιατρούς και νοσοκομεία, είμαστε η χαρά του συστήματος βάση της αρχής του αρμέγματος του προσωπικού μας κομποδέματος. Σε κρατάω ζωντανό αλλά τόσο όσο να με χρειάζεσαι πάντα έτσι ώστε να στα παίρνω για όλη την υπόλοιπη υπεροξειδωμένη ζωή σου και σου δίνω φάρμακα με τρελές παρενέργειες και θα σου φτιάξω το ένα όργανο αλλά θα σου κάνω το άλλο σουρωτήρι.

Στο τέλος θα σου πούμε και το κορυφαίο «η εγχείρηση πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε π.χ από λοίμωξη του αναπνευστικού ή νεφρά (δεν άντεξε την αντιβίωση» και άλλα τέτοια ευτράπελα!

Μετά από όλο αυτό το γλέντι του συστήματος λόγω της σωρευμένης τοξικότητας του οργανισμού σου, εσύ βρίσκεσαι στα θυμαράκια…τ΄ ανάσκελα, που λέμε στο χωριό μου και οι υπόλοιποι έχουν τσεπώσει τα φράγκα σου. Ο λόγος που έγινε αυτό είναι γιατί δεν έκλεισες το στόμα σου σε ότι σε δηλητηριάζει με την δικαιολογία ότι σου αρέσει γιατί μυρίζει ωραία – φαίνεται λαχταριστό και τα λοιπά!

Το ερώτημα είναι, εμείς ποια ωφέλεια στοχαζόμασθε πριν βάλουμε μια τροφή στον οργανισμό μας;

Είναι η παρόρμηση πιο σημαντική από την ωφέλεια που ήδη γνωρίζεις την αξία της;

Μας ελέγχουν οι πρόσκαιρες επιθυμίες της στιγμής και για χάρη τους παίζουμε ρωσική ρουλέτα την υγεία μας .
Ο Ιπποκράτης πιστεύετε ότι τυχαία ονοματοδοτήθηκε ως αυτός που άρχει και κρατάει τα ηνία στο άλογο – το παρορμητικό εγώ!
«Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψης» και το έργο αρχίζει να αποκαλύπτεται.

Εδώ όμως ολοκληρώνω την πρώτη ενότητα, ως ένας άνθρωπος που όπως και εσείς Πελαγοδρομήσατε στην καθημερινότητα σας με τον τρόπο που περιέγραψα ως άνω, μέχρι να βρείτε ένα μονοπάτι που να σας δείχνει το φως στην άκρη του τούνελ.

Καλή μας συνεχεία!

Ασπασία Τσαλάπατα

Για το LimnosReport