ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΓΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ
Μια από της σοβαρότερες ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Παρακαλώ, δώστε από σήμερα την δέουσα προσοχή γιατί το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό !
Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ενός παιδιού που δεν αφήνει ορατά σημάδια στο σώμα αλλά στην ψυχή με μακροπρόθεσμες οδυνηρές επιπτώσεις στην σχέση του παιδιού με τον εαυτό του και τους άλλους,
Το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης αποδίδεται στην μετάθεση της επιθετικότητας, που συνεπάγεται ένα συγκρουσιακό διαζύγιο, στα παιδιά και σε έναν συνδυασμό του ”Συνδρόμου της Στοκχόλμης” (το παιδί αισθάνεται όμηρος της/του μητέρας/πατέρα και υιοθετεί τις συμπεριφορές που του υπαγορεύει, για να μην αντιμετωπίσει την οργή της/του) και του φαινομένου των ”Ψευδών Αναμνήσεων” (σύμφωνα με το οποίο η εικόνα του απόντος πατέρα/μητέρας σταδιακά αλλοιώνεται και αντικαθίσταται από μνήμες, που σπάνια αντιστοιχούν στην πραγματικότητα).
Μητέρες ή πατέρες που μισούν τον/την πρώην σύζυγο και χρησιμοποιούν τα παιδιά ως όπλο εναντίον του/της, που προσπαθούν να του/της αποσπάσουν περιουσιακά στοιχεία, που είναι κτητικές/οι και διεκδικούν όλη την αγάπη των παιδιών, ,που εξακολουθούν να τον/την ζηλεύουν, που βρίσκουν νέο/α σύντροφο, ενδεχομένως να υιοθετούν συμπεριφορές, που οδηγούν στο σύνδρομο αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, το σύνδρομο αυτό αποτελεί συναισθηματικό ΒΙΑΣΜΟ για το παιδί .
(Να σημειωθεί εδώ πως υπάρχουν και περιπτώσεις που το μίσος προς τον σύντροφο μπορεί να πηγάζει και από κάποια αδιάγνωση ψυχική διαταραχή και πρέπει να διερευνηθεί και μία τέτοια πιθανότητα).
Το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης αναγνωρίζεται από συμπεριφορές, όπως:
Ξαφνικές δικαιολογίες των παιδιών, ώστε να ακυρώσουν τη συνάντηση με τον/την πατέρα/μητέρα, άρνηση να λάβουν δώρα ή χρήματα από αυτόν/αυτήν, απροθυμία να δουν πρόσωπα της οικογένειας του πατέρα ή της μητέρας, επισκέψεις της μητέρας ή του πατέρα σε μέρη που συχνάζουν τα παιδιά και απαγόρευση στους υπευθύνους να επιτρέπουν την πρόσβαση του πατέρα ή της μητέρας σε αυτά, απομάκρυνση της μητέρας ή του πατέρα από τον τόπο εργασίας και διαμονής του πατέρα ή της μητέρας κλπ. Συμπτώματα όπως άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, άρνηση για τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φόβο να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστική απόφαση.
Ο Dr. Douglass διαχωρίζει την Γονική Αποξένωση που επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των γονέων από το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης το οποίο εστιάζεται στην κατάσταση και συμπεριφορά του παιδιού από την αδικαιολόγητη εκστρατεία συκοφάντησης-δυσφήμισης του άλλου γονέα.
Σε κάθε περίπτωση η απώλεια του παιδιού από το γονέα που χάνει την κηδεμονία ή που δεν εφαρμ’οζεται η απόφαση για επικοινωνία , αποτελεί περίοδο πένθους και συναισθηματικά μπορεί να αντιστοιχεί στο συμβολικό θάνατο του παιδιού.
Το να στρέφει ένας γονέας το παιδί εναντίον του άλλου γονέα είναι σαν να το στρέφει κατά του ίδιου του εαυτού.
Τα παιδιά που εκτίθενται σε τέτοιες τοξικές γονεϊκές συμπεριφορές παρουσιάζουν πολύ περισσότερα συναισθηματικά προβλήματα σε σχέση με εκείνα του γενικού πληθυσμού.
Τα αποτελέσματα κλινικών ερευνών δείχνουν ότι οι ανήλικοι που βιώνουν εμπειρίες γονεϊκής αποξένωσης υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση και ψυχοσωματικές διαταραχές. Φαίνεται να εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες στην έκφραση του συναισθήματος, αλλά και πολλές ιδιαιτερότητες στον τρόπο πρόσληψης και ανάλυσης των πληροφοριών.
Επίσης παρουσιάζουν προβλήματα στην σύναψη υγιών διαπροσωπικών σχέσεων, καθώς χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα, έλλειψη ενσυναίσθησης και ανοχής απέναντι στους άλλους, από τους οποίους όμως έχουν υπέρμετρες προσδοκίες. Μακροχρόνια υποφέρουν από κατάθλιψη καθώς δεν είχαν την δυνατότητα να θρηνήσουν για την «απώλεια» του αποξενωμένου γονέα, από τα συναισθήματα τύψεων και ενοχών για τη συμπεριφορά τους καθώς και από τα προβλήματα στην ανάπτυξη της αίσθησης της ταυτότητας.
Σε πανελλήνια έρευνα των Παπάνη, Ρουμελιώτου, Νάτσου (2006) διαπιστώθηκε ότι το ‘σύνδρομο’ αυτό έχει κάνει αισθητή την παρουσία του και στην Ελλάδα, δεδομένου ότι ο νόμος πριμοδοτεί τη μητέρα στην ανάληψη της κηδεμονίας των παιδιών χωρίς καμία διευρεύνηση της ψυχικής της κατάστασης και σήμερα δυστυχώς η Ελλάδα έρχεται πρώτη στον Κόσμο με τα περισσότερα αποξενωμένα παιδιά …
Πρέπει λοιπόν να λάβουμε ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ αυτό το θέμα !
Οι υποθέσεις αυτές πρέπει να εκδικάζονται από ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ με τις ανάλογες γνώσεις ! Αλλιώς θα χάνονται οι γονείς που διεκδικούν ουσιαστική σχέση με τα παιδιά τους, στους λαβυρινθους των δικαστηρίων και θα εξαντλούνται ψυχικά ΚΑΙ οικονομικά .
Μερικοί δε, οδηγούνται οι ίδιοι σε κατάθλιψη και ακόμη οι πιο ”ανώριμοι” σε επιθετικότητα προς το παιδί τους μη αντιλαμβανόμενοι πως η επιθετική του στάση (αυθάδεια, απαξίωση , ειρωνία κτλ) είναι απόρροια του συνδρόμου και όχι κακού χαρακτήρα του παιδιού…
Ο,τι αφορά ένα παιδί , αφορά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !
Γιατί Ολα τα παιδιά είναι Παιδιά μας !
Αντωνάτου Μαρία
Πιστοποιημένη Σύμβουλος Αποτελεσματικού Γονέα
MSc Counselling Psychology
Δρακοπούλου Αγγελική
Παιδοψυχολόγος -Play therapist
MSc Επιστήμες Αγωγής
ΚΕΝΤΡΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ Ε.Ι.Μ.Α.Ι.